Zapach kawy budzi (wspomnienia)

  ed. w photoscape Powinna pachnieć kardamonem w tyglu na wrzątku skaczą poparzone ziarna jestem bez litości nie zasypiam zasypuję by nie zasnąć kawa nigdy nie była dla dzieci młynek przez chwilę więził tłuste chrabąszcze z pękniętymi brzuchami twarde jak małe kamyki na mlecznych zębach zostawiały ślady podobnie jak czekolada czy jagody garściami niemyte jedne i drugie bo komu by przyszła na myśl woda w beczkach po kiszonce zarastała kożuchem aromat kawy ucieka oknem na podwórze filiżanki uśmiechają się brzegiem spodeczków wabik dla dziecięcych oczu wzory z pracowni ręcznie malowane porcelana była od święta do dziecinnych rąk pasowała delikatnością bardziej niż ciężkie porcelity ta różana budziła zachwyt pasterki w sukience ziarna kardamonu rozgniatam w moździerzu trzeba było wyjąć kilka śrubek od metalowego ptaka który już dawno nie potrafi udawać dziobania bo co może zabawka na sprężynę czerwony kubek udaje pożar na kuchennym blacie i jest znacznie cieplej gdy już chłód wrześniom nie daruje przymrozków wierzę że to płomienie w końcu można udawać kominek dom nawet szczęście bo kawa jest dla dorosłych a im to dobrze wszystko wolno wierzyłam